سعید حسینزادهچطور ۸ نوجوون ۱۵-۱۹ ساله روبیکمپ رو مدیریت می‌کنند؟ در این یادداشت سعی می‌کنیم این موضوع را بهتر توضیح دهیم.
ایجاد فضای امن روانی برای هر کسی که بخشی از روبیکمپ است، از اولویت‌های ما است. در چنین فضایی، افراد شجاعتِ تجربه کردن را می‌آموزند. یاد می‌گیرند اشتباه کردن بخشی از کار و زندگی است. احساس شرمساری و ترس از شکست را فراموش می‌کنند. آنها می‌دانند در همه حال پذیرفته شده‌اند و به مجموعه تعلق دارند.
در یک فضای امن، افراد برای بیان نظرات خود احساس راحتی می‌کند. آنها می‌آموزند به نظرات مخالف توجه کنند، در گفتگوی باز و بدون قضاوت مشارکت کنند. آنها با شجاعت و بدون شرمساری نظر می‌دهند، تصمیم می‌گیرند، و با یادگیری از اشتباهات خود رشد می‌کنند.
در یک محیط امن روانی، هر فرد شنیده می‌شود، نظرات و پیشنهادات بدون پیش‌قضاوت جدی گرفته می‌شوند.
ما در تیم مدیریت روبیکمپ همدیگر را می‌شنویم؛ و در همه حال پذیرای یکدیگر هستیم. در چنین فضایی، اشتباهات بخشی از فرآیند کار است، و همه نسبت به فرد اشباه‌کننده احساس تعهد و پذیرش داریم. هیچکس از اشتباه نمی‌ترسند، و هر خطا فرصتی برای رشد و یادگیری است.
داشتن بحث‌های سازنده بخشی از فرآیند تصمیم‌گیری ما است. اختلاف‌نظر بخشی از این مسیر است. در نتیجه نقطه‌نظرات متفاوت و حتی مخالف، خلاقیت رشد می‌کند، و بهترین راه‌حل ممکن برای هر چالش انتخاب می‌شود. فضای امن روانی است لازمه این مسیر است. در صورت وجود چنین فضایی، هیچکس نه تنها از بیان نظراتش ترس ندارد، بلکه افراد برای ابراز ایده‌های خود تشویق می‌شوند. در چنین شرایطی، افراد مسیر لیدرشیپ را می‌آموزند، و یاد می‌گیرند چطور رشد کنند.
ما به هر جالشی به عنوان فرصتی برای رشد نگاه می‌کنیم. در چنین فضایی، لیدرهایی پرورش می‌یابد که از تصمیم‌گیری ترس ندارند، شجاعت انتخاب‌های سخت را دارند، و با یادگیری از اشتباهات فعالانه در مسیر رشد هستند.
ما به صورت آگاهانه این فضا را در روبیکمپ ایجاد می‌کنیم. در نتیجهٔ چنین فضایی، ۸ نوجوان بین ۱۵ تا ۱۹ سال تجربه کسب کردند، یاد گرفتند، رشد کردند، و هر روز در مسیر لیدرشیب توانمند می‌شوند.